Bir sabah daha güneş doğmadan Küçük Kara Balık annesini uyandırmış.
‘’Seninle konuşmak istiyorum anne,’’ demiş.
Annesi uykulu gözlerle ‘’Evladım şimdi zamanı mı?” diye söylenmiş. “Söyleyeceklerini başka zamana bıraksan da gezintiye çıksak daha iyi olmaz mı?’’
Küçük Kara Balık kararlı bir sesle ‘’Hayır anne!” diye itiraz etmiş. “Ben böyle boş boş gezip dolaşmalara katlanamıyorum artık. Buradan gitmek, başka yerler keşfetmek istiyorum.’’
Annesi yavrusundaki değişimi fark etmiş.
“Mutlaka gitmen mi gerekiyor?” diye sormuş.
“Evet anne, gitmeliyim.”
“Sabah sabah nereye gitmek istiyorsun?”
“Bu derenin sonu nerededir, bilmek istiyorum,” demiş Küçük Kara Balık. “Anne, ben aylardır derenin nerede bittiğini düşünüyorum ama bir türlü anlayabilmiş değilim. Dün geceden beri de gözüme uyku girmedi, hep düşündüm durdum. Sonunda karar verdim; kendim gidip derenin sonunu bulacağım. Başka yerlerde neler var bilmek, yeni yerler görmek istiyorum.”