Robin Hood kuşkulandı. Kimdi bu yabancı? Hem iyi bir dövüşçü ve kafası çalışan biriydi. Robin’in aklından geçenler yüzünde yansımış olmalıydı ki yabancı, onun ıslak omuzunu okşayarak “Meraklanma evlat,” dedi. “Onun grubundan geliyorsan bunu açık açık söylemekten çekinme. Çünkü biricik arzum, yoksulları doyurmak için zenginleri soyan bu adama katılmaktır. Onun yürekliliğine hayranım.”
Robin bir sıçrayışta ayağa kalktı ve ikinci kere tokalaşmak için elini yabancıya uzattı. “Yabancı,” dedi. “Kim olursan ol, Sherwood’a hoş geldin! Kral Richard’a bağlı herkes, Robin Hood ile arkadaşlarına katılabilir, ormanda kalabilir.”
Yabancının ağzı bir karış açıldı; şaşırarak Robin’e bakakaldı. “Yoksa…” diye kekeledi. “Robin Hood sen misin?”
Robin gülümseyerek “Evet, Robin Hood benim,” dedi. Sonra arkadaşlarına dönerek “Bu dövüşçü bize katılmak istiyor, ne dersiniz,” diye sordu.